جمشېد مومند
دشته ده او تنده ده منډې دي سراب پسې
پښې ږدم په ازغو باندې ګرځمه ګلاب پسې
زه د خپل ژوندون کتاب پاڼه پاڼه لولمه
څومره زړه چاودون کوم ستا د سوال ځواب پسې
څاڅکو د باران ورله تنده ماته نه کړله
اوس تږى نظر ګرځي چرته لوي درياب پسې
مونږ يې په ارزو د مخ دواړه سترګې بيه کړې
لاس کې کټوري نيسو مونږ يې آب و تاب پسې
| 